My dad passed away on Valentine’s Day. He suffered a long and hard battle against cancer and we are relieved that he is free from pain now. I am leaving for the funeral today but will be back on the 25th of February 2013. My cell phone will be with me, 083 253 5556.
Elisabeth Kubler-Ross het geskryf: I’ve told my children that when I die, to release balloons in the sky to celebrate that I graduated. For me, death is a graduation.
Dit was ‘n voorreg om die laaste 72 uur by hom te kon wees en sy hand vas te hou tot op die einde. Ek WOU daar wees, elke oomblik, my hande deur sy kuif stoot en hom herinner dat hy nie alleen is nie. Om te sterf is sekerlik een van die mees eensaamste paaie waarop ons almal moet loop.
Ek wil my pa se lewe vier. Hierdie sterk en wyse man wat altyd die anker was in my lewe – altyd die regte raad in ‘n krisis, gelykmatig en beredeneerd. Nooit bang vir niks. ‘n Innerlike en fisieke krag wat min mense hom kan nadoen.
Sy dood het my geleer wat liefde is: om hom te versorg al was hy meesal ‘n baie moeilike en befoeterde pasient. Al waaroor ek beheer gehad het was my eie houding en met verloop van tyd die besef dat al wat nou belangrik is, is liefde en om net te “wees”, being there next to him. Die dood was nooit vir my vreesaanjaend nie, maar dié van ‘n diepe liefdesband tussen pa en dogter.
Dankie vir die stroom van boodskappe, sms’se, oproepe. My pa is nou tussen die Karoo-bosse, windpompe, kleinvee en die oop rante van die Nuweveldberge, hy is vry!
Sy sterfte is hartseer maar my fokus is om sy lewe te vier.
Sy gedenkdiens is volgende Saterdagoggend 9h30, 23 Februarie vanuit die NG Moederkerk in Beaufort-Wes.
